เที่ยวภูกระดึง

        ด้วยอุณภูมิที่ต่ำในหน้าหนาวราว 5-7 องศา ประกอบกับความชื้นสัมพัทธ์ที่สูง

ทำให้สัมผัสได้ถึงความหนาวเหน็บเข้ากระดูก

        ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อย กว่าจะดั้นด้นไปจนถึงจุดหมายกับการปีนขึ้นเขาด้วยระยะทางประมาณ 5 กม. แต่เมื่อถึงจุดหมายปลาย  มันก็ได้สร้างความทรงจำอันน่าประทับใจด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย

จำลองภูกระดึง "รูปทรงเหมือนหัวใจไหมอะ"

       การที่จะขึ้นภูกระดึงนั้นอย่างแรกเลยคือสภาพร่างกายต้องเตรียมพร้อม ที่เหลือคือใจหากร่างกายพร้อมและไม่ถอดใจก่อนแล้วรับรองถึงจุดหมายปลายทางแน่นอน   ช่วงเวลาที่เหมาะแนะนำคือเดือนที่มีอากาศเย็นๆในช่วงหน้าหนาว เพราะการเดินขึ้นเขาจะเหนื่อยและเหงื่อออกมาก แต่ถ้าอากาศที่เย็นจะช่วยลดอุณหภูมิในร่างกายไม่ให้ร้อนจนเกินไป และเหงื่อไม่ออกมาก ช่วยลดความเครียดได้

แผนที่แสดงเส้นทางขึ้นภูกระดึง

บริเวณซื้อบัตรผ่านและติดต่อเช่าลูกหาบ

อาชีพลูกหาบเป็นอาชีพที่น่านับถือยิ่ง นี่แหละเขาเรียกว่าหยาดเหงื่อและแรงกายแท้จริง  

   

สมาชิกทัวร์หรรษา

เริ่มต้นการเดินทาง ทริปนี้นำทีมโดย พี่โส  แห่งชมรม IRPC  Bike club

ไหว ไหว ยัง ไหว ^-^

ขอพักบ้าง เดี๋ยวหมดแรง

ภาพนี้คงไม่ต้องบรรยาย ลุงจูงหลาน เอ๊ย! ไม่ใช่...

ถึงแล้ว ซำแฮก แต่ยังไม่ถึงครึ่งทางเลย แฮกๆๆๆๆ

พักหายใจหายคอก่อน ทำไมมันเหนื่อยยังงี้ ดูสภาพเอาละกัน

เอ้าเริ่มไปต่อ... แต่ทำไมมันสูงยังงี้เนี่ย!

ลุงระวังเด็กตกนะ !

หลังจากเดินทางบากบั่นกันมาเนิ่นนานนับ 3 ชม. จนถึงยอดภู 
แต่... ใช่ว่าจะถึงที่พัก !

ฮ้าถึงซะที ตะ แต่ ยังไม่ถึงที่พักนะ !

เย้ ! หนูทำได้แล้ว... แต่ให้ลุงจูงขึ้นแฮะๆๆๆ

ยังไม่ถึงอีกหรือนี่ ! โอย...  ต้องเดินต่อไปยังที่กางเต๊นอีก 2 กม.  อะจ๊าาาก

ถึงแล้ว... ที่พัก

ที่กางเต๊นเจ้าหน้าที่เขาจัดไว้ให้แล้วแต่ว่าใครจะชอบมุมไหน

พรบค่ำ เต็มไปด้วยเต๊นเต็มลาน

หนาวจริงผับผ่า ประชดความหนาวซะเลย

ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น...

กินกาแฟร้อนๆแก้หนาวกันซักหน่อย

กลับกันเถอะเราหิว 555

มวลชนที่แห่กันไปดูพระอาทิตย์ขึ้นยาวเช้า

เอ็กชั่นกันหน่อย ก่อนกลับที่พัก... อิอิอิ

เดินชมวิว... รอบสาย 

เดินไปดูพระอาทิตย์ตกกันที่ผาหมากดูก

ถ่ายป้ามั่งดิ นางตะเคียน 555

คู่ Love ป้ากะลุง "ปีหน้าเราจะขึ้นไหวใหมเนี่ย"

ลุงกะหลาน

วันนี้ได้ Happy birth day ข้ามปีแด่ ก้อย สาวสวยประจำทริป

เช้าอีกวัน... กลับกันเถอะเรา

อ้าว... ช่วยกันเก็บข้าวของ

เก็บภาพขากลับกันหน่อย

การเดินทางเริ่มขึ้นแล้วอีกครั้งนึง คราวนี้เป็นขาลงล่ะสิ...

ไปเร็งพวกเรา กลับ !

อ๋อยสู้ตายค่ะ

ลุงไม่ต้องจูงหนูแล้ว เดี๋ยวจะกลิ้งลงเอง

ใครเห็นป้ากะลุงมั่ง

ถึงซะที เหนื่อยจริง จริ๊ง 

ลงมาถึงจุดหมายต่างก็หมดเรี่ยวหมดแรง แทบไม่อยากจะทำอะไร

พอพักสักหน่อยก็ได้ยินประกาศจากเจ้าหน้าที่ที่ป้อมด้านหน้า

ให้ไปรับใบประกาศนียบัตรเพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึก 

( แล้วแต่สมัครใจ )

ราคาใบละ 20 บาท

โดยแจ้งจำนวนชั่วโมงในการเดินทาง

เสร็จแล้ว  อาบน้ำอาบท่า เดินทางกลับ...